Zimą tego roku Gustaw Ho­loubek w dwutygodniku "Teatr" wypowiedział się przeciw tworzeniu nowych teatrów w miastach, które od roku stały się stolicami woje­wództw. Uczynił jednak wyją­tek dla Elbląga, Słupska i Ra­domia. Kiedy znakomity aktor i prezes SPATiF-u wypowiadał się w sprawie geografii życia teatralnego, w Elblągu już od sześciu miesięcy działał dy­rektor przyszłego teatru, w Słupsku trwały ostre przygo­towania do otwarcia teatru muzycznego. Każde z tych miast - Elbląg, Słupsk, Radom - ma budynki te­atralne. A także tradycje. W Słup­sku zaraz po wojnie działał teatr za­wodowy, w latach pięćdziesiątych istniał teatr rapsodyczny (dziś po­wiedzielibyśmy: teatr poezji), przez kilka lat scena słupska Bałtyckiego Teatru Dramatycznego samodzielnie przygotowywała przedstawienia tworzone przez aktorów tam zamie­szkałych, na scenie tej zwrócił na siebie uwagę Maciej Prus, dziś czo­łowa postać wśród inscenizatorów młodego p