Jan Kłossowicz pisze po powrocie z Kairu we wrześniu br.: Kairskie Festiwale Teatru Eksperymentalnego opisała niedawno w Dialogu (nr 2/1994) Anna Kuligowska. Mogę więc tylko przypomnieć, że tegoroczny (1-11 września) był szósty z kolei i opowiedzieć, co tam zobaczyłem. Już sama nazwa tego bardzo dużego (ponad pięćdziesiąt spektakli z kilkunastu krajów), międzynarodowego festiwalu, wydała mi się niejasna. Zawarty w niej termin: "eksperymentalny" jest od dawna skompromitowany i właściwie nikt go w odniesieniu do teatru nie używa. Można się domyślić, że chodzi tu o prezentację teatrów nietypowych, poszukujących, nowatorskich. Kłopot zaczyna się jednak w momencie, kiedy przyłoży się te sformułowania do realiów miejsca i czasu. Ambitnym zamierzeniem gospodarzy jest niewątpliwie organizowanie przeglądów wszystkiego, co we współczesnym teatrze na świecie najbardziej oryginalne, twórcze i reprezentujące najwyższy poziom. Z różnych względów,