Rok 1307. Po śmierci ojca Edward II zasiada na tronie Anglii i natychmiast wzywa do Londynu swego wygnanego wcześniej kochanka Gastona. Lordowie, którzy poprzysięgli, że noga młodego Francuza nie postanie w Anglii, nie kryją oburzenia. Edward jednak oświadcza, że zmusi ich do posłuszeństwa. Gaston przybywa na dwór. Król obsypuje godnościami pocho­dzącego z plebsu młodzieńca. Możnowładcy zawiązują spisek... Christopher Marlowe, angielski poeta i najwy­bitniejszy obok Szekspira dramaturg epoki elżbietańskiej, opowiedział tę historię w sce­nicznym arcydziele wystawionym po raz pierwszy w Polsce w 1964 roku. Po mistrzow­sku skondensował czas nadając akcji ogromną dynamikę i wspaniale przesycił ją wręcz kipią­cymi uczuciami. Miłość i nienawiść, urażona duma i ambicje, żądza władzy i pohańbienie, szacunek i pogarda, pragnienie szczęścia i względy racji stanu splatają się w całość nie­odwołalnie prowadzącą do tragedii. Pierwsza rea