Tragedia Christophera Marlowe'a, wielkiego rywala Szekspira, opowiada historię Edwarda II, króla Anglii z XIV wieku, którego zgubiła homoseksualna miłość do Gastona (właściwie Pierce'a Gavestona), młodego królewskiego fa­woryta. Jego związek z chłopcem i od­sunięcie żony Izabeli spowodowały bunt możnowładców, w wyniku którego Ed­ward stracił kochanka, tron, a w końcu życie. Maciej Prus po raz trzeci w swo­jej reżyserskiej karierze sięgnął po ten dramat namiętności i władzy, niestety, ze złym skutkiem. Reżyser skupił się na dramacie człowieka, który walczy o utrzy­manie tronu, odsuwając na margines ho­moseksualną miłość, czyli główny po­wód dramatu Edwarda. Związek między królem i jego faworytem w tym przed­stawieniu polega głównie na wspólnej grze kamiennymi kulami, co nawet przy dużej pracy wyobraźni trudno uznać za obraz miłosny. Stąd niejasne są powody buntu możnych, jak również oburzenia papieskiego legata. Czy mamy