Pierwsza realizacja arcydzieła Christophera Marlowe'a, w spolszczeniu Jerzego S. Sity, doko­nana przez Macieja Prusa, to nowa jakość w Teatrze Telewi­zji. Autor był pierwszym spośród wybitnych pisarzy przedszekspirowskich. Syn szewca, prowadził buntownicze i nie­okiełznane życie. Budził zgorszenie swoim ateizmem, buntowniczą walką z panującym porządkiem społecznym i moralnym. Protestował przeciw ideologii średniowiecza - wyznawał teorie makiawelizmu, gloryfikując silne jed­nostki, występujące przeciw pojęciom i nakazom minionej epoki. Zginął w dwudziestym dziewiątym roku życia prze­bity nożem podczas bójki w karczmie, w przeddzień proce­su sądowego za obrazę religii. W jego tragedii królewskiej w kilku kwestiach zamykają się całe tygodnie, między sce­nami upływają lata. Od razu mamy bohaterów: władcę, uzurpatora, feudałów. Akcję - bunt i spisek. Nieszczęśliwe zakończenie - śmierć władcy. Marlowe pogardza i nienawi­dzi w tym samy