"Kaligula" w reż. Anny Augustynowicz, koprodukcja Teatru im. Jaracza w Łodzi i Teatru Współczesnego w Szczecinie. Pisze Marta Byczkowska w Teatrze.

Anna Augustynowicz rozegrała Kaligulę w ascetycznej, niemal sterylnej przestrzeni, ubierając aktorów we współczesne kostiumy. Trudno wyobrazić sobie bardziej trafną formę dla czytanego dziś Kaliguli niż ta, którą posłużyła się Anna Augustynowicz. To "papierowe arcydzieło" - jak już w połowie zeszłego stulecia pisał o dramacie Camusa Ludwik Flaszen - w istocie zbliża się do traktatu filozoficznego tak niebezpiecznie, że teatr, nie tylko ten dzisiejszy, ale i znacznie bliższy współczesności pisarza, miewał z tym dramatem pewne problemy. Bohater Camusa snuje swoje rozważania, by, za pomocą kolejnych epizodów akcji, dać wykładnię tez, sformułowanych w zasadzie w zamknięty system filozoficzny. Cały dramat jest zatem wyłożeniem idei, w którą uwierzył bohater, podanym w formie nie lada oszczędnej, jeśli wziąć pod uwagę środki sceniczne i konstrukcję dramatyczną. Reżyserka zdecydowała się na kolejne uproszczenia: ograniczyła maksymalni