Dziwne - to przesada. Ale że nie zawsze racjonalne - to pewnik. Z jednymi autorami spotkasz się w całej Polsce - choć nie każdy ich utwór zasługuje na taki sukces. Inni kołatają daremnie, choć ryzyko z nimi byłoby niewielkie. Jedni trafiają od razu na scenę stołeczną, honorowani nad miarę, inni, nie gorsi, jakby dożywotnio mieli na sceny warszawskie wstęp wzbroniony. Krzysztof Zanussi i Edward Żebrowski - że zacznę od końca alfabetu firmują dwie jednoaktówki, którym Teatr Współczesny w Warszawie dodał Ewę Starowieyską za scenografa i Zofię Mrozowską jako gwiazdę. Zanussi przez niejednych uważany jest za gwiazdora naszego filmu. Zdarzają się nawet ogonki przed kasami filmów, które reżyserował. Do "Gier kobiecych" w teatrze ogonków nie ma. Uteatralniona wersja dwu scenariuszy telewizyjnych nie budzi emocji. "Gry kobiece" na baczniejszą uwagę nie zasługują, choć przyjrzeć im się można. Przyjrzeć głównie dzięki grze Mrozowskiej, która