Prapremiera polska "Dzikiej kaczki" odbyła się 27 kwietnia 1894 r. na scenie Teatru Miejskiego w Krako­wie, nazwanego później Tea­trem im. Juliusza Słowackie­go. Tę samą sztukę Ibsena niemal wiek później udało się wystawić w budyneczku Miniatury, obok pysznie od­restaurowanego zabytku, odbudowanego na - poświęco­ne dziedzictwu kulturalnemu - sympozjum KBWE. W od­nowionym za 120 mld zł gmachu teatru nie można uruchomić sceny. Zabrakło... 4 mld. Atmosferę premiery psu­ła więc prostacka konstatacja, że władze miasta niezbyt poczuwają się do tego dziedzic­twa. Z tego też względu "Dzika kaczka" - jako śmiała próba oskarżania stereotypów men­talnych, niszczenia złudzeń i szukania prawdy ukrytej za ideałami - pasuje jak ulał na pierwszą premierę kra­kowskiego sezonu teatralne­go. Kolejnym powodem prze­mawiającym za trafnością wyboru, wydaje się pokusa ukazania drugiego oblicza krwiożerczego kapitalizm