Jerzy Grzegorzewski zrealizował w Starym Teatrze kolejny swój wybitny spektakl. Tytuł przedstawienia "Dziesięć portretów z czajką w tle według Antoniego Czechowa" zwraca uwagę, iż Grzegorzewski, nauczony smutnym doświadczeniem zbyt częstego wytykania mu sprzeniewierzania się autorom i sztukom, które wystawia, tym razem zasugerował już tytułem, iż będziemy mieli do czynienia z przedstawieniem opartym na kanwie dramatu Czechowa. Dziesięć portretów: Arkadina, Konstanty, Sorin, Nina, Szamrajew, Paulina, Masza, Trigorin, Dorn, Miedwiedienko. Jeden z najbardziej Czechowskich spektakli, jakie można oglądać na naszych scenach. Co takiego? - wykrzykną zapewne oburzeni miłośnicy Czechowa, trzymający się litery dramatu - przecież Grzegorzewski skreślił prawie cały tekst, odarł go z tej cudownej czechowowskiej obyczajowości, zostawił tylko zarysy i konstrukcje! W tym właśnie upatruję podstawowy błąd w myśleniu o Czechowie w teatrze Grzegorzewskiego. Reż