Utwór teatralny Jerzego Grzegorzewskiego wystawiony na scenie Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej w Krakowie z muzyką Stanisława Radwana, ma być - jak daje do zrozumienia jego tytuł ("Dziesięć portretów z Czajką w tle") - próbą analizy psychologicznej dziesięciu postaci scenicznych występujących w znanej skądinąd "Czajce". Jerzy Grzegorzewski manipulując swobodnie tekstami Antoniego Czechowa, stara się w ten sposób dotrzeć do samego dna duchowego bohaterów "Czajki", odkryć mechanizm ich pragnień, ich myśli, ich działań. Bohaterowie ci to, jak wiemy, przedstawiciele rozmaitych kręgów inteligencji: aktorka, sławny pisarz, początkujący autor, lekarz, emerytowany oficer, nauczyciel oraz ich kobiety. Obnażyć sprężyny ich postępowania, rozszyfrować zagadki osobowości, wytropić najbardziej sekretne wzajemne powiązania itp., oto zadania, jakie - można przypuszczać - stawia sobie Grzegorzewski. Niestety, nie udaje mu się odkryć więcej ponad to, co o