Tekst drukowany przez Wyspiańskiego w listopadzie 1901 roku pod tytułem "Adama Mickiewicza Dziady. Sceny dramatyczne. Tak jak były grane w teatrze krakowskim dnia 31 października 1901" nie jest dokładnym zapisem premiery. Podtytuł wprowadza w błąd. Pewne pojęcie o tym jak były grane "Dziady" w teatrze krakowskim, dają dokumenty spektaklu - zachowany w bibliotece teatru egzemplarz suflerski (trochę różny od tekstu drukowanego) i tzw. Scenariusz, również projekty, rysunki i fotografie.

Ponieważ zachował się także egzemplarz wydania "Dziadów", w którym Wy­spiański dokonywał skrótów, na mar­ginesach zapisywał uwagi dotyczące in­scenizacji, czasem tylko luźne skojarze­nia, które nie wpłynęły później na kształt premiery, mamy do czynienia z dokumentami różnych etapów pracy poety - adaptatora i inscenizatora. Od pierwo­tnych zamiarów, przez kształtowanie się scenariusza w trakcie prób, do opub­likowanej ostatecznie wersji, która jest raczej zapisem idealnej wizji spektaklu, zbudowanej także na podstawie premie­rowych doświadczeń, siły oddziaływa­nia, ale i słabości teatru. W druku Wy­spiański wzmacniał nastrój, uwypuklił obrazy, na których zapewne szczególnie mu zależało, przywrócił skreślone pod­czas prób fragmenty, którym nie spros­tali aktorzy, albo pominął zdania, które się nie sprawdziły. Opracowując tekst "Dziadów" Wyspiań­ski był ograniczony konwencjami i moż­liwościami teatralnymi epoki, cho�