Maciej Wojtyszko napisał nową pol­ską sztukę współczesną. Nazywa się "Semiramida". Jej bohaterami są Katarzy­na II, caryca Rosji, i Denis Diderot, filozof. Pomysł pyszny: dwie wielkie osoby i oso­bowości, dwa wybitne intelekty i oświece­niowy spór o kształt państwa i sposób spra­wowania władzy, podszyty wyraźną słabo­ścią filozofa do monarchini i dwuznacznym szacunkiem pani Rosji dla francuskiej sub­telności. Tajemnice historii pozostawiają ogromne pole do popisu wyobraźni drama­turga, W dodatku całość ujęta jest w zabaw­ną teatralną formę. Diderot funkcjonuje w niej w podwójnej roli: narratora i komenta­tora zdarzeń, a zarazem ich uczestnika. Na samym początku zapowiada, że opowie swą historię przy pomocy teatru i aktorów. W trakcie sztuki Diderot ma prawo do dygre­sji. W tym konstrukcja "Semiramidy" przy­pomina charakter "Kubusia Fatalisty". W sumie powstała zgrabnie napisana sztuka, która, niestety, w zetknięciu z teatrem ujaw­n