"Dybuk" to tytuł napisanej w roku 1919, wielokrotnie wystawianej sztuki Szymona Anskiego (1863-1920; wła­ściwe nazwisko Solomon Zainwil Rapaport), pisarza żydowskiego tworzą­cego po rosyjsku i od 1904 w jidysz. Do historii przeszła inscenizacja z roku 1922, zrealizowana przez hebrajski teatr Habima, w reżyserii Eugeniusza Wachtangowa. Zdaniem nie­których historyków kina, pobudzający wyobraźnię, tajemniczy utwór Anskie­go miał też wpływ na niemiecki ekspresjonizm filmowy. Dybuk (z hebrajskiego: dibbuk) oznacza połączenie, przywiązanie. W folklorze żydowskim tym mianem określano duszę zmarłego grzesznika, która zamieszkała w ciele osoby żyjącej. Agnieszka Holland twierdzi, że "Dybuk" to właściwie połączenie "Romea i Julii" z "Egzorcystą", tyle że w "Egzorcyście" opętanie ma wyraź­nie negatywny charakter. - W sztuce Anskiego rzecz jest ambiwalentna. W ciało bohaterki wstępuje dusza uko­chanego. Lea jest szczęśliwa, czując obecność Chama