Za podstawowe założenie "Niebezpiecznych związków" Laclosa uważa dziś krytyka brak wyraźnie zaznaczonego stanowiska: libertyn Valmont wbrew swym za­sadom ulega w końcu miłości, a cnotliwe poglądy prezydentowej de Tourvel nie chronią jej przed kapitulacją wobec zmy­słów. Przywołanie porządku mo­ralnego w finale powieści jest wątpliwe, gdyż rzeczniczka tego porządku, pani de Volanges, uka­zuje się nam jako plotkarka, oso­ba pozbawiona własnego zdania i rzeczniczka obiegowych fraze­sów. W powieści Laclosa nie ma przeciwstawienia, lecz jest tylko postawienie obok siebie libertynizmu i tchórzliwej, obłudnej moralności wyznawanej przez "dobre towarzystwo". Wprowadzenie relatywizmu ocen ułatwia znakomicie formuła powieści epistolarnej, w której różne punkty widzenia zależą od autorów listów, a trzeba też pa­miętać, że listy pary libertynów - Valmonta i markizy de Mer­teuil - są narzędziami do osią­gania zamierzonych celów, że stanow