Trudno, zamiast się roztkliwiać - przechodzę do tego co warte, a nawet co trzeba koniecznie zobaczyć, gdy się jest w Warszawie, i po czym ręce składają się same do nie programowa­nych wcześniej oklasków. Jest takich spektakli kilka; najciekawszy, prawdziwie wielki, choć na małej sali prób, to "Dwie głowy pta­ka" w Teatrze Dramaty­cznym; przygotowana przez samego autora adaptacja powieści Władysława Ter­leckiego. Książka wyszła przed dwunastu laty, lecz temat nabrał teraz aktualności - w związku ze 120 rocznicą Powstania Styczniowego. Akcja bowiem toczy się w Warszawie po upad­ku Powstania i analizu­je wewnętrzne rozterki ostatniego powstaniowe­go naczelnika Warszawy, Aleksandra Waszkowskie­go, przesłuchiwanego w więzieniu przez carską policję. Dramat człowie­ka, który po zdławieniu Powstania utracił wiarę w sens walki, bo utra­cił już nadzieję, by kie­dykolwiek i w jakikol­wiek sposób udało się wy­zwolić Polskę spod prze­mocy t