Zacznijmy od jednego stwier­dzenia: sztuka Evan Mac Colla "Podróżni" ("Zatrzymać pociąg") nie jest - wbrew sugestiom niektó­rych recenzentów - pomyłką re­pertuarową. Jest sztuką potrzeb­ną zarówno widzowi jak i tea­trowi. Niezależnie od tego, że mało mieliśmy sztuk z Zachodu. Potrzebną dlatego, że jest czymś nowym - dla widza i dla teatru. Obserwowałem reakcję widow­ni ma przedstawieniu w Łodzi. Początkowo - zaskoczenie, nie­dowierzanie, potem rosnące za­interesowanie, śledzenie każdego słowa i ruchu, a wreszcie - dłu­gie oklaski. Kolejność odnoszo­nych wrażeń jest symptomatyczna. Ale czym wywołana? Burzliwie, żywiołowo przebie­gają wypadki sceniczne. Mono­tonnie; raz szybciej, raz wolniej stukają koła o szyny. Niepokoją. I w ich rytm rozwija się akcja - opowiadanie o tragicznych losach ludzi, podróżnych, których życie już raz złamał faszyzm i wojna, którym to samo grozi teraz. Nor­weżka Karin Nielsen, wiedenka Gerda Auerb