NIE ma co, trzeba pójść dwa razy do teatru Ate­neum, gdzie dwa świetne przedstawienia rywalizują mię­dzy sobą o palmę pierwszeń­stwa. Pierwsze z nich to "GYUBAL WAHAZAR" Stanisława Ignacego Witkiewicza w reży­serii Macieja {#os#142}Prusa{/#}, ze scenografią Krzysztofa {#os#63}Pankiewicza{/#}, drugie - "AMERYKA" Franza Kafki, przekład Juliusza Ky­dryńskiego, adaptacja, reżyse­ria i scenografia Jerzego Grze­gorzewskiego, muzyka Stanisła­wa Radwana i Macieja Suzina. Witkacy tryumfalnie zdobywa sceny polskie i podbija już świat, coraz więcej bowiem te­atrów, zwłaszcza w Europie i Ameryce wystawia jego sztuki, które - co tu ukrywać - do­piero teraz stają się zrozumia­łe. Niewątpliwie najbardziej je rozumie i przeżywa pokolenie starsze, które ma za sobą kataklizm ostatniej wojny i prze­różne dyktatury, monstrualne w swej potworności systemy rządów, zamieniające ludzi w niewolników. Napisana przez Witkacego w 1921 r. sztuka "Gyubal Wahaza