Zainteresowanie awangardą dwudziestolecia międzywojennego jest wyraźne, wszechstronne, narastające. I myśl teoretyczna, i twórczość tego okresu przetrwały w jakiejś mierze jak element tradycji żywotnej, więcej nawet: zachowały w dużym stopniu swoją siłę inspirującą. Stąd przede wszystkim wynika powodzenie różnorakich antologii zawierających manifesty twórcze z lat międzywojennych. Bliska naszym problemom okazuje się również twórczość pisarzy awangardy, często do tej pory całkowicie zapoznana, W bieżącym sezonie przypomniano Peipera - "papieża awangardy" premierowymi realizacjami poematu polityczno-społecznego "Na przykład" i utworu dramatycznego "Skoro go nie ma". Sięgnięto po dwa teksty z tego samego kręgu, utwory przełamujące rzeczywistość polityczną swoich czasów w jednostkowych losach bohaterów. Dramat Peipera, po czterdziestu latach od chwili ogłoszenia drukiem, został zrealizowany w Teatrze Kameralnym we Wrocławiu.
Tytuł oryginalny
Dwa razy Peiper
Źródło:
Materiał nadesłany
Życie Literackie Nr 27