Trzy lata temu Jerzy {#os#1115}Jarocki{/#} wyreżyserował we Wrocła­wiu {#re#8160}Płatonowa{/#} Czechowa. Skreślił wtedy trzeci akt, rozgry­wający się w szkole, gdzie wiej­skiego nauczyciela Płatonowa na­chodzą rozkochane w nim kobie­ty. W tamtym pierwszym Płatono­wie o miłości tylko mówiono - dużo, pięknie i paskudnie także. Potem przyszło nieszczęście, spłonął Teatr Polski. Płatonow tu­łał się po obcych scenach, podzi­wiany, uznany za najlepsze przed­stawienie sezonu. Teraz na malut­kiej scenie Teatru Kameralnego powrócił Jarocki do wczesnego dramatu Czechowa i wyrzucone­go niegdyś fragmentu. I tak po­wstał "Płatonow - Akt pominięty", przedstawienie wybitne, przejmu­jące i śmieszne zarazem, mądre, o wielkiej teatralnej urodzie, co na naszych scenach jest równie rzadkie, jak polski polityk bez brody. Oto szkolna klasa. Z tyłu ławki spiętrzone aż pod sufit, przykryte burym materiałem, niepotrzebne. Pozostawiono tylko przyrządy do