W próbie "tragedii współczes­nej" Seana O'Casey, w "Cieniu bohatera" błąka się jakiś ślad romantycznego pojmowania roli, jaką poeta ma do odegrania w świecie. Ale tej właśnie kon­cepcji "poety-rewolucjonisty", po­ety, którego poezja jest najczul­szą membraną dokonujących się procesów historycznych - prze­ciwstawia się postawa Donala Davoren. Niegdyś Byron zginął pod Missolounghi za wolność Grecji, Mickiewicz umarł w Tur­cji dla sprawy swojej Ojczyzny, ale młody poeta irlandzki w go­rącym roku 1920, gdy sprawa niepodległości nieszczęśliwego kraju zdaje się ważyć ostatecz­nie -- potrafi tylko powtarzać wiersze Shelleya i znaleźć wyj­ście w poetyckiej deklaracji: "Życie jest sprawą tylko naszą własną". To prawda. Możemy nimi roz­porządzać. Poeta może pisać o gwiazdach i o kwiatach w chwili, gdy wszyscy naokoło niego z lękiem oczekują każdej nocy, gdy każda chwila może przynieść rozstrzygnięcie ich przyszłości. Może roz