O dalszym ciągu Historii, tej przez "wielkie "H" zade­cydował tłum, lud Rzymu, który pragnął ładu, po­rządku, stabilizacji politycznej, a tym samym gospodarczej, dobro­bytu, tych wszystkich zasad, któ­re zaczął tworzyć Juliusz Cezar. I kiedy go zabrakło, lud odsunął się od spiskowców, działających w imię idei republikańskiej. Szekspir, pisząc "Juliusza Ceza­ra" pokazał ów gniewny, lud Rzymu, wprawdzie ulegający de­magogii słów, niemniej będący decydującym czynnikiem, który zapoczątkował w państwie rzym­skim erę Cesarstwa. Tej roli ludu, rozmachu, z ja­kim Szekspir nakreślił w swym dramacie sceny zbiorowe zabra­kło w premierowym przedstawie­niu "Juliusza Cezara" w Teatrze Dramatycznym, w reżyserii (i układzie tekstu) Ludwika René, z dekoracjami Jana Kosińskiego, kostiumami według projektu Ali Bunscha, muzyka Tadeusza Bair­da. Przekładu dokonał Jerzy S. Sito, a przekład to dobry, pię­kny, treść napisana jasnym, płynnym, wspó�