Jeśli miarą wielkości pisarza jest skala intelektualnej i moralnej inspiracji, której źródłem mogą stać się jego dzieła dla człowieka współczesnego - to pewne jest, że postać i dzieło Fiodora Dostojewskiego stoi, i zapewne pozostanie, na szczytach najwyższych. Biesy, Idiota, Zbrodnia i kara to dziś już nie książki, lecz wątki nowego mitu, przenikające coraz głębiej w krwiobieg ogólnoludzkiej kultury. Dzieje się tak zapewne i dlatego, że każde odczytanie Dostojewskiego jest odczytaniem indywidualnym, często wręcz intymnym, a więc niepowtarzalnym. Każdy czyta jego powieści przez pryzmat własnego doświadczenia, własnego sumienia, własnego lęku i bólu, każdy musi sam - i tylko sam - postawić sobie pytania, które z nich wynikają i jeśli starczy mu siły - spróbować na nie odpowiedzieć. Stąd też całkowicie pozbawione sensu jest poszukiwanie obiektywnej miary interpretacji Dostojewskiego, zaś częstotliwość z jaką sięgają po motywy je