Jak powinna wyglądać ta komedia? Mieszkanie historyka, specjalizują­cego się w epoce napoleońskiej. Pro­fesor oczekuje gości. Zagranicznych kolegów-napoleonidów. Jest ranek. Po­chyla się nad tapczanem. Ściąga koł­drę. Z betów podnosi się nie profe­sorska żona, lecz Cesarz. Napoleon mówiący cytatami z naukowych prac. Napoleon z profesorskich wyobrażeń i opowieści. W domu zaczynają się dziać rzeczy dziwne. Zjawia się adiu­tant na czele ułanów, którzy rozpala­ją w ogrodzie ogniska. Zagraniczni goście są zachwyceni maskaradą. Do rozmów o Napoleonie wtrąca się za­interesowany. Przysłuchuje się wynikom najnowszych badań, udziela wy­jaśnień, wydaje rozkazy śpiewającym za oknem żołnierzom. Profesor jest przerażony i szczęśliwy równocześnie. W pustoszejącym saloniku dochodzi do awantury. Jego Napoleon - legalny i ślubny, postanowił o świcie stanąć na czele wojsk. Świt - profesor zo­staje sam. Stoi przed portretem Ce­sarza. W d�