Działająca od kilku lat Warszawska Opera Kameralna w zdumiewająco szybkim tempie zrównała się z najlepszymi scenami muzycznymi kraju. Coraz więcej miejsca i uwagi poświęcają jej czołowi recenzenci prasy centralnej, którzy pół roku temu zgodnym chó­rem oznajmili kolejny sukces opery po jej pre­mierze "Don Pasquale" Donizettiego, bodaj pierwszej pozycji nie z repertuaru marginalne­go, odkrywanego na nowo, jak to dotychczas na tej scenie bywało, ale utworu znanego, lu­bianego i dość często pojawiającego się na afiszach. Niektórzy z nas pamiętają jeszcze łódzką reali­zację tej opery sprzed kilkunastu lat, ale na pewno bardzo wielu melomanów przypomina so­bie "Don Pasquale" w wykonaniu artystów teatru operowego z Tbilisi, goszczącego w Łodzi w 1969 roku. Bo też trudno byłoby zapomnieć to urokliwe, iskrzące się humorem przedstawie­nie, w którym wołania o bisy zaczęły się już po fenomenalnej prezentacji uwertury. Tak więc zasiadaj�