"Woyzeck" jest ostatnim, nie dokończonym dramatem George'a Büchnera - przyrodoznawcy, tłumacza, filozofa i jednego z najwybitniejszych pisarzy nie­mieckich XIX stulecia. Pisarz zmarł w wieku 24 lat na tyfus. "Woyzeck" miał swoją sceniczną prapremierę w 1913 r., w stule­cie urodzin autora. Büchner, propagator i krytyk idei Wielkiej Rewolucji Francuskiej, założy­ciel organizacji uznanej za wy­wrotową, był jednym z pierw­szych światłych umysłów epoki ponapoleońskiej, który z właści­wą adeptowi nauk przyrodni­czych uwagą pochylił się nad lo­sem ludzi najuboższych i niewy­kształconych. Wyznacznikami bytu proste­go fizyliera Franza Woyzecka jest szczupły żołd, napiwki od kapitana, którego goli, i ewentualne podwyżki od doktora, sprawdzającego własne obse­sje medyczne na żywym organi­zmie żołnierza. Zarobione w ten sposób pieniądze Franz prze­kazuje Marii i dziecku, którego ojcostwa bynajmniej się nie wy­rzeka. Maria jawnie zdradza bohat