"Burza" Szekspira, ostatnia sztuka jego twórczego życia, ostatni akord po napisaniu trzydziestu z górą wielkich utworów dramatycznych, odegraniu setek ról i inscenizowaniu setek przedstawień, jest tym utworem, który szekspirolodzy całego świata uważają za objaw pogodzenia się z przeciwnościami życia tego autora, targanego tak wieloma trudnymi do rozwiązania zagadnieniami. W postaci Prospera, którego los pozbawiwszy tronu i ojczyzny, wynagrodził siłą czarodziejską, widzą badacze postać samego Szekspira, Szekspira już starego, pogodzonego z losem, wyrozumiałego na słabostki ludzkie, a nawet na zbrodnie i podłości, przebaczającego winy i mającego urzekającą siłę, która każe nawet potworom Kalibanom dźwigać się do poziomu Człowieczeństwa. ,,Burza" to właściwie baśń czarodziejska, którą można by opowiadać przed snem dzieciom, rozpoczynając ją od słów: "Był sobie mądry i dobry książę Mediolanu, którego źli bracia pozbawili tronu i