"Tramwaj zwany pożądaniem" Tennessee Williamsa w reż. Dariusza Starczewskiego, "Układ" Elii Kazana w reż. Michała Kotańskiego oraz "Ławeczka" Aleksandra Gelmana w reż. Ingmara Villqista z Teatru Bagatela w Krakowie, w ramach cyklu "Teatry Polskie" w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Pisze Henryk Tronowicz w Dzienniku Bałtyckim.

Za nami trzy weekendowe wieczory z krakowskim Teatrem Bagatela na scenie Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Wypełniły je trzy popularne sztuki obyczajowe z melodramatyczną dominantą. Wyłania się z nich prosta konkluzja. Otóż dojmującego łaknienia trwałych uczuć nie mogą zastąpić przelotne miłostki i brak życiowej busoli. Powiem od razu. Te trzy wieczory były scenicznym popisem Magdaleny Walach. Aktorka w trzech kolejnych przedstawieniach prezentowała figury żony wiernej i przewrotnej, kobiety zawiedzionej i samotnej, modliszki i uwodzicielki (a w jednej z nich nawiązała intymny dialog z jednym z... widzów, wywołując salwy śmiechu publiczności). Trzy przedstawione utwory obrosły legendami. "Tramwaj zwany pożądaniem" [na zdjęciu] zdobył światową sławę dzięki przeniesieniu sztuki Tennessee Williamsa przez Elię Kazana na ekran (1951). Autorem "Układu" - sztuki kolejnej - jest sam Elia Kazan. Spektakl trzeci w wykonaniu Teatru Bagatela to jed