Teatr, podobnie jak życie, poddaje się przeróżnym modom, niejednokrotnie tekst grany z sukcesem przez wszystkie sceny ulega zapomnieniu i na wiele lat trafia do teatralnego archiwum. Wydawało się, że taki los spotkał również "Teatrzyk Zielona Gęś" K.I. Gałczyńskiego. Tymczasem okazało się za sprawą bydgoskich realizatorów, iż groteskowa satyra mistrza Konstantego wcale nie poddała się niszczącej erozji czasu, może żyć i żyje nadal, tyle że już inaczej; a na pewno nie należy jej odsyłać do lamusa. Ryszard Major, biorąc na warsztat wyrafinowane i często przekraczające granice absurdu teksty Gałczyńskiego, postawił przede wszystkim na przemyślaną reżyserię, odwołującą się do rodzimej tradycji teatralnej i wrażliwości polskiego widza oraz na dyscyplinę wyrazu aktorskiego. Widać w tym przedstawieniu wyraźnie inspirującą rolę reżysera, jego kulturę, wiedzę humanistyczną, muzyczną i plastyczną. To dzięki niej powstał spektakl kon