Mniej więcej przed miesią­cem byłam na praso­wej premierze "Flisa­ka i Przydróżki" Han­ny Januszewskiej w gdańskim teatrze "Miniatura". Zaledwie kilka pierwszych rzędów zaję­ła zgromadzona publiczność, której większość stanowiły zresztą dzieci. Poza tym sala świeciła pustką. Pod­kreślam, że było to przed­stawienie prasowe, a więc za zaproszeniami, a więc takie, które powinno zgroma­dzić wszystkich zainteresowa­nych teatrem - dziennikarzy-recenzentów, środowiska arty­stycznego. Powinno. Potem, w ciągu kilku ty­godni, daremnie szukałam w miejscowej prasie jakiejś re­cenzji, lub choćby krótkiego omówienia tego spektaklu. Nic. Cisza. Rezultat kilkumiesięcz­nej pracy teatru pominięto zupełnym milczeniem. Nie jest to wypadek odosob­niony. Ta idealna cisza towa­rzyszy próbom i osiągnięciom gdańskiej "Miniatury" od dłuższego czasu. Z rzadka odezwie się na łamach miej­scowej prasy głos przypadko­wego recenzenta, który znu­dzon