Zawiedli się ci wszyscy, którzy oczekiwali po Warszawskiej premierze "Dia­błów z Loudun" skandalu obyczajowego. Czternasta, pier­wsza w Polsce, nareszcie, po wielu peregrynacjach zagrani­cznych monumentalna opera Krzysztofa Pendereckiego do­czekała się w Teatrze Wielkim w Warszawie inscenizacji i to nie byle jakiej, bo w reży­serii Kazimierza Dejmka i to na otwarcie trwającego pra­wie trzy tygodnie Sezonu Te­atru Narodów. Po uroczystym otwarciu tej gi­gantycznej międzynarodowej im­prezy, z udziałem samego Jean-Louis Barraulta, nie mniej uro­czysty popis polskiego kunsztu zarówno teatralnego jak i mu­zycznego. "Diabły" przeszły dłu­gą drogę przez RFN, Stany Zje­dnoczone, Austrię, Francję, by wreszcie w Polsce doczekać się pełnej, na miarę tej opery insce­nizacji. Po przedstawieniu stuttgarckim, gdzie bohater opery ksiądz Grandier kąpał się z ko­chanką we wspólnej wannie i za­konnice obnażały się z dostojnych habitów w scenie opętani