O "Diabłach z Loudun" napi­sano więcej niż o jakiej­kolwiek innej inscenizacji w warszawskim Teatrze Wiel­kim. Kilkuletnie perypetie tej pechowej premiery nieraz były przedmiotem zainteresowania prasy i wprost prowokowały do ironicznych uwag pod adresem Teatru, który nie umiał się z nią uporać. Gdy wreszcie jed­nak stała się faktem, wywo­łała falę recenzji i komentarzy tym większą, że poprzedzająca premierę naturalna atmosfera zaciekawienia i napięcia zyskała dodatkową podnietę w postaci krytycznych wypowiedzi kompo­zytora, który - obejrzawszy swoją operę na próbach - od­niósł się do tej inscenizacji z dezaprobatą. Ślady tej dezapro­baty dostrzec można było na­stępnie w wielu recenzjach, których autorzy usiłowali brać w obronę dzieło, krytykując przedstawienie. Namnożyło się przy tym nieporozumień, lecz równocześnie - co jest na pew­no ważniejsze - premiera "Dia­błów z Loudun" i związane z nią dyskusje zmusiły nas, by na