"Terminal 7" w reż. Andrzeja Domalika w Teatrze Narodowym w Warszawie, "Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena" w reż. Pawła Miśkiewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie i "Sonata jesienna" w reż. Eweliny Pietrowiak w Teatrze Ateneum w Warszawie. Pisze Elżbieta Baniewicz w Twórczości.

Żyć to zwalczać ciemne moce Co twą silę kruszą Tworzyć znaczy: sąd odbywać Nad swą własną duszą. Henryk Ibsen całe życie pozostał wierny zapisanemu w młodości credo, choć jego urzeczywistnienie budziło sprzeciw wielu szacownych obywateli. Z pasją badał dusze swych współczesnych i podobnie jak Freud wyzwolił mieszczańskie sumienia. Oskarżano go o brudne, wulgarne intencje, o pogardę i nienawiść do ludzi, o to, że daje spaczony obraz życia, czerpiąc z zatrutej studni satyry i oskarżeń. Nazywany "Sfinksem północy", dumny Norweg nigdy się nie poddał opinii krytyków, nie sprzeniewierzył własnemu powołaniu. Jego dzieła okazały się uniwersalne; teatry świata coraz chętniej je wystawiały, badając za ich pomocą ludzką naturę, a zwłaszcza złożoną tkankę świadomości. Jednym z najbardziej tajemniczych utworów Ibsena jest poemat dramatyczny "Peer Gynt", wywiedziony z ludowej baśni, ale ujmujący wnętrze bohatera, człowieka skrajnie e