Sztuka amerykańskiej 37-letniej pisarki Mar­shy Norman "Mamo, do­branoc", mówi o tragicznym wyborze. Wyborze przemy­ślanym aż do bólu. Jego ofiarą jest Jessie Cates. Ściślej - ofiarą i sprawcą. Cała ak­cja rozgrywa się na płaszczyź­nie codzienności. Ta codzien­ność to dom starszej pani Cates Thelmy. Wśród daw­no zamieszkałych mebli mat­ka i córka prowadzą rozmo­wę. Właściwie kieruje dia­logiem Jessie (córka). Ona ma świadomość czasu, które­mu wyznaczyła granicę. Lecz obie kobiety działają pod presją odliczanych minut. Wi­dzimy, że Jessie osiąga nie­zwykłą koncentrację woli. Taka będzie dziś wieczorem. A wczoraj? Dawne przegrane życiowe bohaterki służą por­tretowi chorej, głęboko nie­szczęśliwej kobiety. Dowiadu­jemy się więc o atakach epi­lepsji, o wielu kompleksach czy może dewiacjach psychicz­nych, o nieudanym małżeń­stwie, wykolejonym synu, o śmierci kochanego ojca, o ob­cym bracie. Ale przy wy­liczaniu ws