MŁODY POETA próbuje swych sił w teatrze. Prezentuje sztu­kę o "ludziach jałowych", która - w zamierzeniach autora - miała być nie tylko zwierciadłem obyczajowym. Iredyński w "Męczeństwie z przymiarką" wprowadza na scenę czwórkę bohaterów, związanych ze sobą wspólnie wypitym alko­holem, lub wspólnym tapczanem. Każe aktorom tworzyć pewne po­stacie, przeżywać swoiste konflik­ty, Mają tworzyć krąg ludzi, któ­rych trapią urojone rozterki, wy­myślone niepokoje, których trawi niechęć działania, powszednia nuda. Tę taśmę z ludzkiego życia można równie dobrze odtworzyć od początku i - od końca. Zmie­niają się wokół bohatera sztuki realia, zarysowują konflikty, Partnerzy przepływają niczym ryby w stawie. Jeżeli ci ludzie z "Męczeństwa" mają swoje pierwowzory w na­szej współczesności, to oczywiście w dość określonym i wąskim śro­dowisku. Atmosfera bierności i nudy w polskim wydaniu, jak wiadomo, nie jest powszechna. Szt