Od momentu prapremiery "Święta Borysa" - sztuki au­striackiego pisarza, Thomasa Bernharda - "czołowe teatry walczą o prawo do realizowa­nia jego skomplikowanych sztuk, które co roku pojawiają się na scenach Wiednia, Salz­burga, Stuttgartu, Hamburga, Berlina Zachodniego, Zurychu, stanowiąc przedmiot stałego za­interesowania krytyki i premie­rowej publiczności". I co cie­kawsze - cała ta informacja, podana nam nie bez satysfakcji w programie warszawskiego przedstawienia, zgodna jest z prawdą; choć drugą prawdą jest, że u nas o "Święto Bory­sa" nie walczono. Błyskotliwa kariera dramatów austriackiego poety, prozaika i dramatopisarza na scenach nie­mieckiego obszaru językowego kusiła zapewne niejednego z naszych inscenizatorów. I trud­no się temu dziwić. Teatry na­sze - przynajmniej niektóre - starają się jednak iść z nurtem czasu, a czasem mody. One rów­nież walczą często o prawo do polskiej prapremiery zagranicz­nego dramatu, który zdobył