Znowu więc jesteśmy w zaczarowanym kręgu fredro­wskiej poezji, humoru i tem­peramentu. Teatr im. Żerom­skiego obdarzył nas wysta­wieniem "Dam i Huzarów", jedynej żołnierskiej komedii Aleksandra Fredry, który sam przecież był wojakiem nie lada i nosił oficerskie szlify. Przypomnijmy sobie co o tej komedii pisał Tadeusz Boy-Żeleński z okazji wysta­wienia jej przez Teatr Na­rodowy w roku 1925, w set­ną rocznicę premiery: "Byli po świecie, w zakre­sie komedii, więksi od Fre­dry twórcy - nie ma z pe­wnością większego odeń ar­tysty. Te Damy i Huzary uchodzą raczej za jeden z pomniejszych jego utworów - a cóż to za Klejnocik czystej wody! Niby to drob­ne, niby to błahe, ale kiedy się wpatrzyć w misterne dzierganie nitek, kiedy się wsłuchać w rytmikę dialogu, kiedy się wczuć w to prze­dziwne zmieszanie sentymentu z humorem, doznaje się tego, co może wyrazić tylko jedno słowo: rozkosz!" Cóż można dodać do tych uwag wielkiego znaw