"Damaszek 2045" wg tekstu Mohammada Al Attara w reż. Omara Abusaady w Teatrze Powszechnym w Warszawie, pokaz online. Pisze Rafał Turowski na stronie rafalturow.ski.

fot. Szymon Rogiński

Mimo ogromnej sympatii i szacunku, jakie mam do TP, uważam, że pokazywanie rejestracji tego spektaklu w sieci jest błędem. Niestety jakość techniczna dźwięku uniemożliwiała zrozumienie tego, co aktorzy mają nam do powiedzenia, a już zupełnie dramatycznie wypadały sceny np. rozmów Sama z Adamem, podczas których reżyser nakazał aktorom niekiedy zniżać głos, o czym zatem ze sobą rozmawiali „na stronie” – jak to się niegdyś mawiało – zgadnąć niepodobna.

Ergo, choć spektakl jest dojmujący, to przestroga przed inżynierią ludzkiej pamięci mówiąc w pewnym uproszczeniu, i przed  wojną, która nigdy się nie kończy dla tych, którzy ją przeżyli, to jednak trudno mi było wykrzesać jakąkolwiek empatię wobec bohaterów i ich dramatycznych losów, gdyż całą energię poświęcałem na próbę zrozumienia, co do mnie mówią.

Zdecydowanie zatem rekomenduję obejrzenie tego przedstawienia na żywo.