"Chopiniana/Bolero/Chroma" w choreogr. Michaiła Fokina, Krzysztofa Pastora oraz Wayne'a McGregora w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie. Pisze Bronisław Tumiłowicz w Przeglądzie.

Wieczór baletowy w trzech częściach to przegląd stylów i możliwości czołowej polskiej grupy tanecznej. Podział był jasny - wiek XIX, wiek XX i wiek XXI, z odpowiednio dobraną muzyką i adekwatnymi technikami tańca. Poetyckie Sylfidy ze skrzydełkami otaczały Poetę - czyżby Słowackiego, sądząc po kołnierzyku? Gorący i uporczywy rytm "Bolera" stał na pograniczu klasyki i awangardy, a składankowo-popowa "Chroma" emanowała kolorem i światłem. Trzy spektakle ukazujące balet w czystej postaci nie miały opowiadać żadnych historii, ale pozwalały zadumać się nad zmiennością naszego świata. To, czym się zachwycali pradziadkowie, wciąż jeszcze może być interesujące, ale bliższe nam są wzorce naszych rodziców. Natomiast nowinkarstwo wymaga jeszcze oswojenia. W jakiś niewytłumaczalny sposób w ogniwach skrajnych potrafiła pokazać swoją klasę pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego Yuka Ebihara, natomiast najwięcej dynamizmu i ognia wykrzesał