Uspokojenie nastrojów społecz­nych przyczyniło się do tego, że teatr mógł powrócić do swej właściwej roli: przestał być swoistą are­ną polityczną, a stał się miejscem gdzie stawia się pytania najprostsze i najważ­niejsze zarazem - o sens życia oraz o to, co i w jaki sposób z tego życia wy­niknie? Sens życia to pojęcie na tyle pojem­ne, że mieszczą się w nim wszelkie dy­lematy i problemy jakie wciąż stają przed człowiekiem. Czym jest szczęście i czy jest ono możliwe? - oto zasadnicze pytanie po­jawiające się w sztuce Franka Dunai'a "PARASOLKA" opartej na opowiada­niu Antoniego Czechowa "Trzy lata"; przedstawienie to mające swą prapre­mierę w maju br. możemy oglądać w Teatrze Dramatycznym. Frank Dunai - amerykański drama­turg węgierskiego pochodzenia - opa­trzył "Parasolkę" taką oto dedykacją: "Adaptacja ta dedykowana jest wszystkim, którzy żałują, że Czechow nie napisał więcej sztuk" I trzeba przyznać, że wczuł się