Stary Teatr im. Modrzejewskiej w Krakowie: "SŁUCHAJ, IZRAELU!" Jerzego S. Sito. Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki, scenografia: Jerzy Juk-Kowarski, muzyka: Stanisław Radwan. Prapremiera 11 VI 1989 r.

Dobre, solidne, interesujące, kontrowersyjne, poprawne, słabe, klęska. Taka mniej więcej jest skala ocen używana dzisiaj przez recenzentów teatralnych. Wspaniałych przedstawień właściwie już nie ma, skandale też się nie zdarzają. Skrajne oceny odrzucamy. Skala jak skala. Mało się różni od innych. Rzecz jednak w tym, że skłonność do oceniania (często zakamuflowana w lepszym lub gorszym opisie przedstawienia) zdecydowanie góruje ponad innymi krytycznymi zamiarami. Ocenie - z reguły - podlega tylko "to, co teatralne" (jeszcze jedno przekleństwo sfałszowanego dziedzictwa "wielkiej reformy"). Problematyzować przedstawienie, określać jego znaczenie miarą społecznej ważności, wyznaczać mu miejsce w kontekście szerszym niż tylko kulturalnym, kłócić się wreszcie z autorem lub reżyserem o prawdę, ideę, wartości? Tym nie zajmuje się prawie nikt. Krytyk ocenia. Przyznaje punkty. Ustala listę rankingową. Krytyk pracuje jak brakarz, którego nie obcho