NAJLEPSZY to wybór repertua­rowy Teatru Polskiego w bie­żącym sezonie. Zagrana na jesieni "Lilla Weneda" była ryzykowna w pomyśle. Pokazana następnie "Klątwa" od początku przytłoczona została jubileuszowym świętowa­niem. Teraz oglądamy "Martwe dusze" Gogola. Nie za wybór Gogola chwale jednak teatr - bo musiało­by to oznaczać, że "gorszy" jest Słowacki czy Wyspiański, co jako wniosek (i jako próba porównywa­nia) graniczyłoby z bzdurą. Zresztą, większe przecież ma Teatr Polski obowiązki wobec Słowackiego, czy Wyspiańskiego niż wobec Gogola. Nie za wybór więc chwalę, ale za to, ze wybrany został do realizacji tekst dobrze dostosowany do obecnych możliwości realizacyjnych Teatru Polskiego. I za to, że realizatorzy świadomi byli tego, co jest dziś silną, a co słabą stroną sceny przy ulicy Karasia. Scena ta ma przyzwoicie działają­cą, podwójną obrotówkę. Dobrze pre­zentuje się w tych warunkach scenografia Teresy Roszkowskiej: kolo­r