Niezależnie od tego, co sądzą o dramatach Czechowa światli znawcy przedmiotu, widz przeciętnie ukształtowany wie zwykle, czego może się spodziewać po teatrze za Czchowem się opowiadającym, spodziewa się mianowicie upodobania do nastrojowego realizmu i aktorstwa psychologicznego, takiego więc, które człowieka na scenie pozwala porównać z człowiekiem w życiu. Gdy on sam należy do teatru tego zwolenników, nie jest mu obce przeświadczenie, że między dramatem a teatrem zachodzi taki mniej więcej stosunek, jak między wyobrażeniem a konkretyzującą je ilustracją, nie da się jednak wszystkiego do stosunku takiego sprowadzić. Aktor i reżyser nie są bowiem li tylko ilustratorami słów i sytuacji. To również interpretatorzy, którzy dramat po swojemu rozumieją i wiedzą o postaciach więcej niż one same, a wiedzę tę czynią również przedmiotem przedstawienia teatralnego. Widz nie tylko na to zezwala, widz tego oczekuje, stawia jednak jeden warunek: by sp