JAK wynika z licznych enuncjacji publicznych i wywiadów prasowych Adam {#os#835}Hanuszkiewicz{/#}, najbardziej dynamiczny, zadziorny i kontrowersyjny człowiek dzisiejszego teatru, jest nie­ubłaganym wyznawcą dyk­tatury reżysera i inscenizatora. Zarówno w stosunku do autora jak i w stosun­ku do aktora. Konsekwent­ne przejawy tej dyktatury widzieliśmy w teatrze Pow­szechnym na Pradze, obec­nie jesteśmy ich świadkami w Teatrze Narodowym. I oto nasz dyktator odstąpił od swej tezy. Wystawił "Trzy Siostry" Czechowa wbrew ich pierwszemu re­żyserowi. Reżyserem tym był na początku naszego stulecia Konstanty Stani­sławski, którego typ i kli­mat inscenizacji utrzymał się na całym świecie aż po dzień dzisiejszy. Inscenizacja ta, którą mo­żna by w skrócie określić ja­ko sentymentalnie melan­cholijną, wywołała gwałtow­ne sprzeciwy i protesty au­tora; dał im wyraz w za­chowanych po dziś dzień li­stach. Wynika z nich, że Czechow był nieza