Dramat Czechowa "Iwanow" zaczyna się żartem. "Borkin w długich butach i ze strzelbą pojawia się w głębi ogrodu. Jest podchmielony. Ujrzawszy Iwanowa zbliża się do niego na palcach i podszedłszy, mierzy mu ze strzelby prosto w twarz." - Kończy zaś następującą uwagą autora: "Odbiega na bok i strzałem z rewolweru odbiera sobie życie". Między wybrykiem podpitego Borkina a samobójczym, śmiertelnym wystrzałem Iwanowa upływa niecały rok. Przez ten czas dopełnia się jego tragedia, a także dramat ludzi przegranych, Skazanych na życie "z pustką w duszy i pustką naokoło". Didaskalia są liczne i szczegółowe. Czechow określa stany emocjonalne postaci, wymierza i stopniuje ich reakcje. Opisuje drobiazgowo, co piją, czym "przegryzają". W "Iwanowie" jest to "karafka z wódką, talerzyk ze śledziami, kromki chleba i ogórki". Czechow jest wylewny nie tylko w didaskaliach. Lubił pisywać listy. Z iście lekarską pedanterią kreślił w nich wizerunki ludzi prze