Celnie określił Barrault istotę twórczości Czechowa nazywając kunszt jego sztuki poetyckim realizmem. W Teatrze Współczesnym "postawiono" na realizm. Przedsta­wienie jest przejrzyste, jasne (także i dosłownie). Teatr przełamując podstawowe trudności techniczne umiej­scowił akcję sztuki w szerokiej, peł­nej światła i powietrza przestrzeni, koncentrując jednocześnie uwagę widza na postaciach sztuki. Reżyser pozwala nam zaglądać nie tylko we wszystkie kąty pokoju, ale i do "wnętrza" bohaterów. Ta jedna z najbardziej "nastrojowych", jakby się zdawało, sztuk Czechowa, to ko­media bezlitosna, bo nie tylko ośmie­sza bohaterów, ale zostawia im pełny wymiar ludzki. To już jest nie­mal okrutne. Przestronny, jakby rozbudowany w głąb w kilku planach, salon trzech sióstr ozdobiony jest tapetą w for­mie podobną do mozolnie robionych koronek tzw. "klockowych". W ostat­nim akcie ich ornament zmienia się w gąszcz drzew, Ewa {#os#560}Starowieyska{/#} znak