Wrocławska realizacja "Kartoteki" (Scena Kameralna Teatru Polskiego, premiera: marzec 1977) jest - i nie jest - repliką inscenizacji, która miała miejsce przed kilku laty w warszawskim Teatrze Małym. Jest: bo Tadeusz Minc pozostał wierny swemu uprzedniemu odczytaniu dramatu Różewicza, bo korzystając - jak i w Warszawie - ze współpracy Andrzeja Sadowskiego (scenografia) i Jacka Sobies­kiego (muzyka), stworzył spektakl oparty na tych samych - co i realizacja warszawska - rozwiązaniach inscenizacyjnych. W wyniku tego "kopia" nawet w detalach jest zadziwiająco podobna do "oryginału": i tu, i tu Bohatera egzaminuje Nauczycielka (w Różewiczowskim tekście występuje Na­uczyciel; szczegół ten, będąc mało istotnym dla wymowy "tekstu" inscenizacji, świadczy dowodnie, iż realizator w obu wypadkach korzystał z tego samego "scenariusza"), i tu, i tu Chór "Starców" prezentuje się tak, jakby przed chwilą opuścił ramy Grottgerowskiego obrazu - nawet czerwona plama na