"Łucja i jej dzieci" w reż. Marka Pasiecznego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Pisze Wojciech Joachim w Gazecie Wyborczej - Szczecin.

Zło dobrem zwyciężaj - głosi Pismo. W życiu jest odwrotnie - odpowiadają twórcy "Łucji i jej dzieci". Pozostaje pytanie - dlaczego? Teatr Współczesny po raz kolejny sięga po dziewiczy tekst. Tym razem Marka Pruchniewskiego. "Łucja i jej dzieci" to dramat rodzinny, w którym od pierwszej do ostatniej sceny wszyscy są nieszczęśliwi i źli. Łucja, bo ma męża i trójkę dzieci, ale musi żyć pod jednym dachem z wredną teściową. Jacek, jej mąż - bo żyje między młotem (matką) a kowadłem (żoną). Stara (teściowa Łucji), bo nienawidzi "zborsuczałej suki", ale toleruje ją ze względu na syna. Stary (teść), bo na to wszystko patrzy. Mikstura złożona z takich składników musi wybuchnąć, więc sztuka kończy się źle. Bez odpowiedzi pozostaje pytanie, dlaczego ludzie robią sobie piekło na ziemi. Z biedy? - jak sugeruje piosenka, którą słyszymy na początku i końcu przedstawienia. Przecież wiadomo, że pieniądze szczęścia nie dają.