Scena jest wszędzie tam, gdzie jest biało. A biel, choć nieco przygasła w półmroku, na początku panuje tu niemal wszechwładnie. Powleka połacie podłogi i ścian, zaściela podesty i nisze. Okala przestrzeń, którą wkrótce zapełnią pierwsze postaci dramatu. Wchodzą odziane w proste, zgrzebne szaty intonując solenną pieśń. To chór wieśniaków przychodzi pytać o "zdrowie prawielmożnej pani" i o to czemu nie siaduje na przedwnijściu, błogosławiąc wracającym u pola". Biel to kolor Norwidowy, barwa poety ciszy, twórcy "Białych kwiatów" i "białej tragedii". Ale nie te utwory autora "Stygmatu" patronują wieczorowi w Sali Bogusława w szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich. Tytuł i myśl przewodnią dał mu wiersz "Źródło". Wypełniają go dramaty powstałe w latach 1847-1861, odległe w swej poetyce od oryginalnych osiągnięć późnego okresu tego pisarstwa. Dramaty, które w sposób krytyczny przyjęli już życzliwi Norwidowi współcześni i kt�