Jest w tym przedstawieniu ilość pomysłów inscenizatorskich, którymi obdarzyć by można kilka innych spektakli. Wyobraźnia Józefa Szajny - scenografa jest barokowa, niepowściągliwa, lubująca się w smakach i smaczkach. Obawiam się, że Szajna - scenograf znajduje się w nieustannej wojnie z Szajną - reżyserem; pierwszy daje się ponosić żywiołowi widowiskowości, demonowi plastyki - drugi z natury rzeczy, zmuszony jest dbać i o "tę resztę". Zwykle scenograf zwycięża reżysera, i odbywa się to nierzadko kosztem całości przedstawienia, któremu brak "linii generalnej". Tym razem rzecz ma się nieco inaczej. Józef Szajna, jest reżyserem i inscenizatorem dwóch sztuk Stanisława Ignacego Witkiewicza: "Oni" i "Nowe wyzwolenie". Zgodnie z życzeniem pisarza, chodzi o "stawanie się w czasie jako takie, nie uwarunkowane żadną logiką, oprócz logiki samej formy stawania się", o konstrukcję plastyczno-muzyczną teatru "czystej formy". Wynika z tego, że układ, w