Natomiast teraz - parę słów o musi­calu. Dodałbym jeszcze: o bodaj naj­lepszym polskim musicalu, jaki zdarzyło mi się dotychczas zoba­czyć, a przede wszystkim usłyszeć. Usłyszeć, bo najlepsza jest w nim muzyka, dzieło młodego kompozy­tora Piotra {#os#7439}Rubika{/#}. Ten musical to "Cyrano", literacko opracowany przez Ernesta {#os#15105}Brylla{/#}, oczywiście na motywach sztuki Rostanda. Sam pomysł nie jest nowy; musical o Cyranie napisali już przed cztere­ma laty dwaj Holendrzy (Ad i Koen van Dijkowie), którzy dowieźli go na Broadway wkrótce po naszym "Metrze" i podobnie jak nasi dość szybko stamtąd wrócili. Myślę, że Rubik i Bryll lepiej by tam sobie po­radzili, konstrukcyjnie ich utwór jest bowiem napisany bardzo zgrab­nie (choć przydałoby się całość znacznie skrócić, śpiewając mniej o jedzeniu, a bardziej ruszając do przodu akcję), ma sporo bardzo pięknych i nośnych melodii (czego brak odczuwałem np. w "Metrze"), efektowną muzykę